گزارش اخیر اکسایس با عنوان «پشت صحنه: ریسک هوش مصنوعی آمریکا-اول ترامپ» تحلیلی عمیق از اهداف استراتژیک ایالات متحده در حوزه هوش مصنوعی در زمینه رقابت ژئوپولیتیکی با چین ارائه می‌دهد. این گزارش نشان می‌دهد چگونه هر دو دولت ترامپ و بایدن هدف مشترکی دارند: پیشی گرفتن از چین در توانمندی‌های هوش مصنوعی که بر سیاست‌ها و روابط بین‌المللی آمریکا تأثیر می‌گذارد. این رقابت منجر به ترکیبی منحصربه‌فرد از تنظیم محدود هوش مصنوعی و همکاری نزدیک‌تر میان دولت آمریکا و شرکت‌های فناوری پیش‌تراز در دره سیلیکون شده است. نکته کلیدی در گزارش این است که با وجود تفاوت در رویکردها، هر دو دولت بر تعیین برتری فناوری آمریکا بر چین تمرکز دارند. این امر استراتژی‌ای مبتنی بر پیشرفت سریع هوش مصنوعی و در عین حال اجرای سیاست‌هایی که مانع رشد چین شوند، را شکل می‌دهد. از جمله تاکتیک‌های اصلی می‌توان به تعرفه‌ها و محدودیت‌های صادرات فناوری‌های حیاتی مانند تراشه‌های با عملکرد بالا اشاره کرد. به عنوان مثال، محدود کردن تراشه‌های پیشرفته شرکت نایدا از اصلی‌ترین اقدام‌های ترامپ برای جلوگیری از دسترسی چین به اجزای حیاتی هوش مصنوعی بود. با این حال، گزارش به ریسک‌ها و تناقض‌های موجود در سیاست «ایالات متحده اول» ترامپ اشاره می‌کند. این سیاست‌ها که هدف آن‌ها تقویت سرمایه‌گذاری داخلی در هوش مصنوعی و اولویت دادن به منافع ملی است، اغلب با تصمیمات یکجانبه و غیرقابل پیش‌بینی همراه بوده‌اند، تصمیماتی که گاهی اوقات می‌تواند هم‌پیمانان بین‌المللی پتانسیل هم‌کاری را دچار مشکل کند و تلاش‌ها برای ساختن جبهه‌ای چندملیتی منسجم علیه توسعه فناوری‌های چین را تضعیف کند. منتقدان معتقدند این آشفتگی منجر به افزایش تنش‌ها و عدم قطعیت شده است، بدون اینکه منافع استراتژیک مشخصی حاصل شود، و هشدار می‌دهند که انزواگرایی و تنش‌های تجاری ممکن است واکنش‌هایی از جانب چین به دنبال داشته باشد و محیط نوآوری جهانی – که آمریکا بر آن تکیه دارد – را پیچیده‌تر کند. در همین حال، چین به پیشرفت‌های سریع خود در فناوری‌های حیاتی مانند پهپادها، خودروهای برقی، محاسبات کوانتومی و توسعه باتری ادامه می‌دهد – حوزه‌هایی که هم در کاربردهای نظامی و هم در تجاری اهمیت حیاتی دارند.

سرمایه‌گذاری و حمایت‌های سیاست‌گذاری تهاجمی پکن نشان می‌دهد که این کشور قصد دارد به رهبری جهانی در فناوری برسد، نه تنها در جایگاه یک پیرو. در چارچوب این تصویر کلی، استراتژی ترامپ همچنین به دنبال تقویت اکوسیستم داخلی هوش مصنوعی آمریکا است، از جمله تشویق به بازسرمایه‌گذاری در فناوری‌های داخلی. حمایت از پروژه‌هایی مانند Stargate شرکت OpenAI نمونه‌ای از تلاش‌ها برای حفظ نوآوری‌های پیشرفته در حوزه هوش مصنوعی در داخل ایالات متحده است. با وارد کردن کشورهای دیگر به فضای فناوری مدرن مبتنی بر آمریکا، این طرح هدف دارد تا برتری آمریکایی در حوزه هوش مصنوعی را تثبیت کند و منافع اقتصادی داخلی را تضمین نماید. با این حال، گزارش هشدار می‌دهد که این رویکرد مخاطره‌آمیز است. اتحادهای بین‌المللی پراکنده و سیاست‌های یکجانبهٔ نوظهور ممکن است به نفع چین باشد، زیرا خلأهای دیپلماتیک و فناورانه‌ای ایجاد می‌کند که پکن می‌تواند از آنها برای تقویت قابلیت‌ها و گسترش نفوذ جهانی خود بهره گیرد. بنابراین، استراتژی پراکنده آمریکا ممکن است به جای مهار چین، سرعت رشد آن را تسریع کند. در نتیجه، گزارش اکسایس نگاهی پیچیده و جامع به رابطه میان توسعه هوش مصنوعی و رقابت‌های ژئوپولیتیکی ارائه می‌دهد. این گزارش بر چالش‌هایی که آمریکا در توازن میان نوآوری، تنظیم منطقی و تشکیل اتحادها در مقابل افزایش تنش‌ها با چین دارد، تأکید می‌کند. از سیاست‌گذاران و ذینفعان خواسته شده است که اثرات بلندمدت استراتژی‌های کنونی را مدنظر قرار دهند و بر لزوم هم‌پوشانی و همکاری بیشتر در زمانی که فناوری و ژئوپولیتیک به هم پیوسته‌تر می‌شوند، تأکید دارد.