Nýlega skýrsla Axios, „Bakvið kulnann: Trumps American-First AI áhættan“, færir ítarlega greiningu á strategísku ástríði Bandaríkjanna í gervigreind (AI) í samhengi við félags- og landfræðilega samkeppni við Kína. Hún sýnir hvernig báðar stjórnunar, bæði Trump og Biden, deila sameiginlegum markmiðum um að fara fram úr Kína í AI hæfileikum, sem hefur áhrif á bandarísk stjórnvöld og alþjóðlega samskipti. Þessi keppni hefur leitt til sérstaks samspils á milli takmarkaðra reglugerða um AI og nánari samstarfs milli ríkistjórnenda og leiðandi tæknifyrirtækja í Silicon Valley. Meginatriði skýrslunnar er athyglin á því að þrátt fyrir fjölbreytileika í nálgun, leggja báðar stjórnir áherslu á að ná yfirburðum í tækni Bandaríkjanna yfir Kína. Þetta ýtir undir strategíu sem miðar að hröðum framförum í AI, á sama tíma og þau leggja fram stefnu sem á að koma í veg fyrir framfarir Kína. Takmarkanir fela í sér tollasamningum og útflutningsbönn á mikilvægum tækni, eins og hægfara úrlausn á háþróuðum örgjörvum. Sem dæmi var takmörkun á framúrstæðri tækni Nvidia lykilatriði í baráttunni Trumps gegn aðgangi Kína að nauðsynlegum AI-hlutum. Skýrslan dregur þó einnig fram áhættu og ósamræmi í „Ameríku fyrst“-stefnunni, sem, þó hún sé lögð áhersla á að örva innlenda fjárfestingu í AI og tryggja hagsmuni Bandaríkjanna, felur oft í sér ófyrirsjáanlegar einhliða ákvarðanir. Slíkar ákvarðanir geta stundum átt í v/threadingur við alþjóðleg landamæri, jafnvel raskað samstilltum og sterkum alþjóðlegum flokki gegn tækni Kína. Gagnrýnendur halda því fram að þessi ósamræmi hafi leitt til vaxandi spennu og óvissu, án skýrra strategískra ávinninga, og varast að einangrunarstefna og verzlunarhamfarir geti kallað fram æsispennandi viðbrögð og gert alþjóðlegt nýsköpunarumhverfi flóknara, sem Bandaríkin treysta á. Á sama tíma heldur Kína áfram að gera hraðar framfarir í mikilvægu tækni eins og drónum, rafmagnsbílum, skammdegisreikningi og batteriþróun — sviðum sem eru lykilatriði í bæði viðskiptalegri og varnartæknilegri AI.

Jafnvel ríkistjórn Kína sýnir með nýsköpun sinni og stefnumótun að hún ætli sér að vera alþjóðlegur leiðtogi í tækni, frekar en að vera aðeins fylgismaður. Í þessu víðara samhengi leitast Trump-iðnaðurinn einnig við að styrkja innlend AI umhverfi Bandaríkjanna með því að hvetja til endur fjárfestinga í nýsköpun innanhúss. Verkefni eins og OpenAI’s Stargate eru dæmi um meðvituð viðleitni til að halda áfram að vera í fremstu röð við nýsköpun í AI á heimsvísu. Með því að sníða öðrum þjóðum inn í tækniþróunartenginguna í Bandaríkjunum, leitast stefnan við að festast í þann pól að tryggja yfirburði Bandaríkjanna í AI og hámarka innlend hagkvæm hagsmuni. Hins vegar varar skýrslan við því að þessi nálgun sé mjög háð áhættu. Sundurlaus alþjóðleg bandalög og ófyrirsjáanlegar einhliða stefnumótun geta spilað á hagsmuni Kína, með því að skapa diplómatísk og tæknileg tómrými sem Beijing getur nýtt sér til að auka getu sína og víkka áhrif. Þar með gæti sundurlaus stefna Bandaríkjanna óvart hratt fram úr Kína fremur en að halda aftur af þeirri þróun. Að lokum býður skýrslan upp á flókna og nákvæma greinargrein um samband tækniþróunar og alþjóðlegrar samkeppni. Hún undirstrikar þær áskoranir sem Bandaríkin standa frammi fyrir við að jafna á milli nýsköpunar, varfærinnar reglugerðar og bandalagsbyggingar í auknum spennum við Kína. Skýrslan hvetur ákvarðanatökumenn og hagsmunaaðila til að skoða langtímaáhrif núverandi stefnu og leggur áherslu á aukið samræmi og samvinnu þar sem tækni og landafræði eru orðnir óaðskiljanlegir einn frá öðrum.