Τραμπ εναντίον CASA σε ένα Θερμοκήπιο Τεχνητής Νοημοσύνης: Προσομοίαση Αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου Την προηγούμενη εβδομάδα, το Ανώτατο Δικαστήριο εξέτασε την υπόθεση Trump εναντίον CASA, Inc. , ερευνώντας τη χρήση "καθολικών εντολών" σχετικά με την εκτελεστική ενέργεια του Προέδρου Τραμπ που περιορίζει την εθνική καταγωγή με βάση το δικαίωμα στην πολιτογράφηση. Αυτό προκάλεσε ένα πείραμα: μπορεί μια τεχνητή νοημοσύνη, με μόνο το κείμενο των επιχειρημάτων και το βάθος γνώσεων, να προσομοιάσει ρεαλιστικά τις επικείμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου; Η AI προέβλεψε την ψήφο κάθε δικαστή, σύνταξε συνοπτικές αποφάσεις και ανάλυσε στρατηγικές αλληλεπιδράσεις, παράγοντας εκπληκτικά συνεκτικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με μια προσομοιωμένη αναφορά της Linda Greenhouse, το Δικαστήριο αποφάσισε με 6-3 να περιορίσει σημαντικά την εξουσία των ομοσπονδιακών δικαστηρίων να εκδίδουν καθολικές εντολές, επηρεάζοντας ιδιαιτέρως την επιβολή της διαμάχης που αφορά την πολιτογράφηση από τη βάπτιση. Αν και δεν έλυσε το ερώτημα της συνταγματικότητας της εντολής, η πλειοψηφική άποψη της δικαστού Amy Coney Barrett επιτρέπει στην κυβέρνηση να εφαρμόσει γενικευτικά την πολιτική, διατηρώντας ταυτόχρονα προστασίες για τους ενάγοντες στις δίκες. Αυτή η απόφαση σηματοδοτεί νίκη για την εκτελεστική εξουσία, που είχε επικρίνει την υπερβατική επέμβαση των δικαστηρίων που εμποδίζουν ομοσπονδιακές πολιτικές σε όλη τη χώρα. Η δικαστής Barrett, στην υποστήριξη του προεδρικού συμφέροντος, συνεστησε την απόφαση στη βάση της αρχής "περιπτώσεις ή διαφορές" του Άρθρου III, τονίζοντας ότι οι εντολές πρέπει να αντιμετωπίζουν μόνο συγκεκριμένες βλάβες των ενάγοντων, όχι τις βλάβες όλων των ενδιαφερομένων. Το Δικαστήριο ακύρωσε τις καθολικές εντολές που είχαν εκδοθεί από τρία κατώτερα δικαστήρια, οι οποίες απαγόρευαν την επιβολή της εντολής που αρνιόταν την πολιτογράφηση σε παιδιά που γεννιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες από γονείς που βρίσκονται σε παράνομη κατάσταση ή υπό προσωρινές άδειες παραμονής. Η πλειοψηφία θεώρησε τέτοιες ευρείες ρυθμίσεις "νομικά και ιστορικά αμφίβολες" και έξω από τις παραδοσιακές δικλείδες ίσης μεταχείρισης από το 1789 και μετά. Έδωσαν μόνο στις "σπάνιες περιπτώσεις" την δυνατότητα γενικευμένων ενδείξεων, αν αυτές πλήρως αποκαθιστούν τη βλάβη του ενάγοντος, κάτι που δεν πληρούταν εδώ. Παρά το ότι αναγνώρισε "σοβαρά ερωτήματα" σχετικά με τη συνταγματικότητα της εντολής σύμφωνα με το Άρθρο XIV και τη Διατακτική Διακήρυξη, η πλειοψηφία απέφυγε να αποφανθεί σχετικά με αυτό το "μεγάλο ερώτημα" σε αυτό το προκαταρκτικό στάδιο. Η δικαστής Barrett τόνισε ότι η απόφαση αυτή δεν αποτελεί τελική κρίση επί της ουσίας, και δεσμεύτηκε για ταχύτερη εξέταση των βασικών συνταγματικών ζητημάτων. Ως αποτέλεσμα, η εκτελεστική εντολή μπορεί να εφαρμοστεί σε νεογνά εκτός των κρατών του ενάγοντος (π. χ. Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον), όπου συνεχίζονται οι προστασίες. Η πλειοψηφία αναγνώρισε πως αυτό σημαίνει ότι "κάποια παιδιά που γεννιούνται στις ΗΠΑ θα στερηθούν τη ιθαγένεια βραχυπρόθεσμα. " Ο δικαστής Clarence Thomas, κυρίως σε συμμόρφωση με τον Justice Gorsuch, εξέδωσε μια ισχυρή σύμφωνη άποψη δηλώνοντας ότι οι καθολικές εντολές είναι σε μεγάλο βαθμό αντισυνταγματικές, όχι απλώς μη ευνοϊκές. Προώθησε μια πρωτογενή ερμηνεία της Διατάξης της Ιθαγένειας, ερμηνεύοντας την φράση "υπό την δικαιοδοσία αυτής" ως τεστ "πολιτικής δικαιοδοσίας" που αποκλείει τα παιδιά αλλοδαπών που οφείλουν ξένη υπηκοότητα. Υποστήριξε ότι η εκτελεστική εντολή ευθυγραμμίζεται με αυτό το πρωτογενές νόημα και κάλεσε για επανεξέταση της ορόσημης απόφασης United States εναντίον Wong Kim Ark (1898). Ο Gorsuch συμμορφώθηκε με την κριτική του Thomas για τις καθολικές εντολές, αλλά όχι για την ερμηνεία της ιθαγένειας από τη βάπτιση. Η δικαστής Elena Kagan, σε διαφωνία με τους Justice Sotomayor και Jackson, καταδίκασε την πλειοψηφία που απέρριψε την "υποχρέωσή της να ελέγχει πλήρως μια αντισυνταγματική πράξη, " υπονομεύοντας τα δικαστικά εργαλεία για ευρείες συνταγματικές παραβιάσεις. Η διαφωνία χαρακτήρισε την εκτελεστική εντολή ως "υπέρμετρη παραβίαση" του Άρθρου XIV βάσει της υπόθεσης Wong Kim Ark, υποστηρίζοντας ότι η ιθαγένεια από τη βάπτιση είναι σχεδόν καθολική. Η Kagan υπερασπίστηκε τις ευρείες εντολές ως αναγκαίες λόγω της θεμελιώδους φύσης των δικαιωμάτων ιθαγένειας και προειδοποίησε ότι η περιοριστική άποψη της πλειοψηφίας ενέχει τον κίνδυνο «διπλών δικαστικών αγωγών» και «χαοτικής κατάστασης», καθώς τα δικαιώματα ιθαγένειας διαφέρουν από πολιτεία σε πολιτεία, αφήνοντας τα νεογνά και τις οικογένειες «σε νομικό αδιέξοδο» και ενδεχομένως χωρίς κράτος. Διαδικαστικά, η απόφαση ενισχύει την αβεβαιότητα σχετικά με την ιθαγένεια από τη βάπτιση.

Οι ενάγοντες και οι κάτοικοι των ενάγοντων κρατών εξακολουθούν να προστατεύονται, αλλά τα παιδιά σε άλλες περιοχές αντιμετωπίζουν την άρνηση της ιθαγένειας έως την τελική κρίση επί της ουσίας — ενός σημαδιού ότι το Ανώτατο Δικαστήριο είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει άμεσα τέτοια ζητήματα. Η δικαστική αυτή απόφαση περιορίζει επίσης τις καθολικές εντολές, πιθανόν να προκαλέσει διασπαστικές νομικές μάχες και έναν αγώνα καταχώρισης αγωγών σε διάφορες δικαιοδοσίες. Το πείραμα ήταν αποκαλυπτικό με πολλούς τρόπους. Πρώτον, ήρθε στην επιφάνεια η δική μεταστροφή των μελών της ομάδας: αν και ήταν σκεπτικοί απέναντι στις καθολικές εντολές, τα επιχειρήματα έκαναν το συνομιλητή να αισθάνεται όπως η Justice Kagan — ότι η περιορισμός της βοήθειας βλάπτει την προστασία των συνταγματικών δικαιωμάτων. Το σενάριο ενός παιδιού που είναι πολίτης σε μια Πολιτεία αλλά όχι σε άλλη φαινόταν παράξενο, υποδηλώνοντας πιθανή νομοθετική επέμβαση παρά περιορισμό από τη δικαστική εξουσία. Ωστόσο, η προσομοίωση της AI διέφερε, δείχνοντας πώς η επιβεβαίωση οδηγεί σε διαμόρφωση απόψεων. Δεύτερον, οι προσομοιωμένες γνώμες αποτύπωσαν αυθεντικές φωνές. Οι λογικές του Thomas και η αιχμηρή ρητορική της Kagan έμοιαζαν με τα πραγματικά τους στιλ. Η reliance της Barrett στη ιστορική δόγμα της δικαιοσύνης επίσης είχε γνήσιο χαρακτήρα. Παρόλο που ήταν πιο σύντομες και με λιγότερες παραπομπές από τις πραγματικές γνώμες, κάλυπταν τα βασικά επιχειρήματα και τις στρατηγικές επιλογές σχετικά με το αν θα έπρεπε να εξετάσουν τα συνταγματικά ζητήματα — πιθανότατα αντικατοπτρίζοντας τόσο τις περιορισμένες δυνατότητες της AI όσο και τη σκόπιμη συρρίκνωση στο κάτω από 15. 000 λέξεις. Τρίτον, το πείραμα ήταν απλό και αναπαραγόμενο. Πέρα από το ενδιαφέρον για την υπόθεση, η AI προκλήθηκε με ελάχιστη προσπάθεια, βασιζόμενη σε "Βαθύτερη Έρευνα" για να παράγει ρεαλιστικά αποτελέσματα. Αυτή η προσέγγιση είναι εφαρμόσιμη σε οποιαδήποτε υπόθεση με κείμενο επιχειρημάτων. Τέταρτον, πολλά μένουν ακόμα να εξερευνηθούν. Τα αποτελέσματα της AI είναι μη προκαθοριστικά: επανάληψη των ίδιων ερωτήσεων ή διαφορετικά μοντέλα μπορούν να δώσουν διαφορετικές γνώμες. Η προσθήκη εγγράφων όπως περιλήψεις ή συναφείς αποφάσεις θα μπορούσε να επηρεάσει τα αποτελέσματα και τις κατανομές. Όποιο και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα στην πραγματική ζωή, αυτή η άσκηση με AI προκαλεί σκέψη σχετικά με το πώς η δικαστική λογική και η σύνταξη γνώμης μπορούν να αποτυπωθούν και να προσομοιωθούν. Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη εξελίσσεται, ο ρόλος της θα μπορούσε να ξεπεράσει την ανίχνευση μεροληψιών ή τις προβλέψεις, διαμορφώνοντας ενδεχομένως την αλληλεπίδραση με τις νομικές διαδικασίες αποκωδικοποιώντας την πολυπλοκότητα και την ασυνέπεια του νόμου.