Trump contra CASA in een AI-mentenstrijd: Het simuleren van uitspraken van het Hooggerechtshof Afgelopen week hoorde het Hooggerechtshof Trump tegen CASA, Inc. , waarin de toepassing van "universele injunctions" werd onderzocht met betrekking tot de uitvoeringsbevel van President Trump dat geboorterechtelijke burgerschapsregels beperkt. Dit leidde tot een experiment: zou een AI, enkel op basis van de argumenten en achtergrondkennis, realistisch toekomstige uitspraken van het Hooggerechtshof kunnen simuleren?De AI voorspelde de stemming van elke rechter, stelde beknopte uitspraken op en analyseerde strategische interacties, met verrassend coherente resultaten. Volgens een gesimuleerde Linda Greenhouse-rapportage besloot het Hof met 6-3 om de macht van federale rechtbanken om landelijke injunctions uit te spreken aanzienlijk te beperken, wat vooral de handhaving van de omstreden bepaling over geboorterechtelijk burgerschap beïnvloedt. Hoewel de constitutionaliteit van de bepaling niet werd opgelost, maakt de meerderheid onder leiding van Rechtbank Amy Coney Barrett het voor de overheid mogelijk het beleid breed uit te voeren, hoewel er bescherming blijft voor de eisers in de rechtszaken. Deze uitspraak betekent een overwinning voor de uitvoerende macht, die kritisch was geweest over rechterlijke overreach door districtsrechtbanken die federale beleidsmaatregelen landelijk blokkeerden. Rechtbank Barrett, bijgestaan door Chief Justice Roberts en Justices Thomas, Alito, Gorsuch en Kavanaugh, baseerde de beslissing op het "zaak of controverse"-beginsel in artikel III, waarbij werd benadrukt dat injunctions alleen de specifieke schade van eisers moeten adresseren, niet de schade van alle betrokken personen. Het Hof veroordeelde de landelijke injunctions die door drie lagere rechtbanken waren opgelegd en die de handhaving van het order dat de burgerschapsstatus aan kinderen in de VS geboren uit niet-ingewijde ouders of op tijdelijke visa zou ontzeggen, verbieden. De meerderheid vond dergelijke brede maatregelen "juridisch en historisch twijfelachtig" en buiten de traditionele billijkheidsmaatregelen die sinds 1789 worden toegestaan. Ze lieten de mogelijkheid open van universele maatregelen slechts in "zeldzame gevallen" waarin het volledige herstel van de schade van een eiser wordt aangetoond, wat hier niet het geval was. Hoewel er “ernstige vragen” waren over de grondwettelijkheid van de order onder de Burgerschapsclausule van het veertiende amendement, vermeed de meerderheid een beslissing over die “belangrijke vraag” op dit voorlopige stadium. Rechtbank Barrett benadrukte dat dit geen definitieve uitspraak over de merites is, en beloofde een versnelde behandeling van de onderliggende constitutionele kwesties. Hierdoor kan de uitvoeringsbevel worden toegepast op pasgeborenen buiten de staten van de eisers (bijvoorbeeld New Jersey, Washington), waar de bescherming voortgezet wordt. De meerderheid erkende dat dit betekent dat “een aantal in de VS geboren kinderen op korte termijn de staatsburgerschap worden ontnomen. ” Rechter Clarence Thomas, meestal bijgestaan door Justice Gorsuch, uitte een krachtige instemming waarbij hij universele injunctions voor het grootste deel ongrondwettelijk verklaarde, en niet slechts onwenselijk. Thomas verdedigde een originalistische interpretatie van de Burgerschapsclausule, waarbij hij “onderworpen aan de jurisdictie” interpreteerde als een test op “politieke jurisdictie” die kinderen van vreemdelingen die buitenlandse trouw verschuldigd zijn, uitsluit. Hij betoogde dat de uitvoeringsbevel aansluit bij deze oorspronkelijke betekenis en riep op tot herziening van de baanbrekende uitspraak United States v. Wong Kim Ark (1898). Gorsuch sloot zich aan bij Thomas’ kritiek op de landelijke injunctions, maar niet op zijn analyse over geboorterechtelijk burgerschap. Rechter Elena Kagan, die het oneens was met Justices Sotomayor en Jackson, veroordeelde de meerderheid omdat ze haar “plicht om een ongrondwettelijke daad volledig te controleren, ” niet nakwam, en daarmee juridische middelen voor grootschalige constitutionele schendingen verzwakte. De dissent stelde dat de uitvoeringsbevel een “ flagrante schending” was van het veertiende amendement onder Wong Kim Ark, dat vrijwel universeel geboorterechtelijk burgerschap erkent.

Kagan verdedigde brede injunctions als noodzakelijk vanwege de fundamentele aard van burgerschapsrechten en waarschuwde dat de beperking door de meerderheid zou kunnen leiden tot “dubieuze rechtszaken” en “chaos, ” omdat burgerschapsrechten per staat verschillen, waardoor pasgeborenen en gezinnen “in juridisch limbo” achterblijven en mogelijk stateloos worden. Procedureel verdiept de beslissing de onzekerheid rond geboorterechtelijk burgerschap. Eisers en inwoners van de staten van de eisers blijven beschermd, maar kinderen elders riskeren ontzegging van burgerschap totdat er definitieve uitspraken worden gedaan—het Hof signaleert klaar te zijn om deze kwesties snel aan te pakken. De uitspraak beperkt ook landelijke injunctions, wat waarschijnlijk leidt tot gefragmenteerde rechtsprocedures en een race om rechtszaken bij verschillende jurisdicties in te dienen. Het experiment was op verschillende manieren veelzeggend. Ten eerste stelde het de eigen vooroordelen van de maker aan de kaak: hoewel sceptisch over universele injunctions, zorgden de argumenten ervoor dat de interviewer zich kon identificeren met de houding van Rechtbank Kagan—that restrictie van de rechtsmiddelen de bescherming van constitutionele rechten schaadt. Het scenario dat een kind in één staat burger is maar in een andere niet, leek absurd en suggereerde dat parlementaire tussenkomst in plaats van rechterlijke beperking nodig was. Toch divergeren de simulaties van de AI, wat illustreert hoe bevestigingsbias percepties kan beïnvloeden. Ten tweede vertaalden de gesimuleerde uitspraken authentieke stemmen. De redenering van Justice Thomas en het scherpe taalgebruik van Justice Kagan leken op hun echte stijl. Barrett’s beroep op historische doctrinaire principes van billijkheid voelde ook oprecht. Hoewel ze korter waren en minder citaties bevatten dan echte uitspraken, omvatten ze de kernargumenten en strategische keuzes over wel of niet over constitutionaliteit te oordelen—waarschijnlijk door de beperkingen van de AI en de bewuste keuze voor beknoptheid onder de 15. 000 woorden. Ten derde was het experiment eenvoudig en reproduceerbaar. Naast de interesse in de zaak kon de AI met minimale inspanning worden ingezet, op basis van “Deep Research, ” om realistische resultaten te genereren. Deze aanpak is toepasbaar op elke zaak met argumenten en pleitnota’s. Ten vierde blijft er veel te verkennen. AI-uitkomsten zijn niet-deterministisch: herhaalde prompts of verschillende modellen kunnen uiteenlopende uitspraken opleveren. Het opnemen van documenten zoals korte stukken (briefs) of gerelateerde uitspraken kan veranderingen in resultaten en verdelingen teweegbrengen. Ongeacht de uiteindelijke uitkomst in die echte wereld, zet deze AI-oefening aan tot nadenken over hoe rechterlijke redeneringen en het opstellen van uitspraken kunnen worden gesimuleerd en gestructureerd. Naarmate AI vordert, kan haar rol verder gaan dan alleen het blootleggen van biases of voorspellingen, en mogelijk een nieuwe vorm van betrokkenheid bij juridische processen bieden door de complexiteit en de zeldzame onvoorspelbaarheid van het recht zichtbaar te maken.