Trump karşısında CASA ve Bir Yapay Zeka Kulağında: Yüksek Mahkeme Görüşlerinin Simgesi Geçen hafta, Yüksek Mahkeme Trump karşısında CASA Inc. davasını dinledi ve Başkan Trump’ın doğum hakkı vatandaşlığını sınırlayan yürütme kararıyla ilgili “evrensel ihtiyati tedbirler” kullanımını inceledi. Bu durum bir deneye yol açtı: yalnızca duruşma tutanağı ve temel bilgiler sağlandığında, bir yapay zeka gelecek Yüksek Mahkeme görüşlerini gerçekçi biçimde simüle edebilir mi?Yapay zeka, her bir yargıcın oyunu tahmin etti, özetlenmiş görüşler hazırladı ve stratejik etkileşimleri analiz ederek şaşırtıcı derecede tutarlı sonuçlar ortaya koydu. Bir simüle edilmiş Linda Greenhouse raporuna göre, Mahkeme 6-3 oyla federal mahkemelerin ülke genelinde ihtiyati tedbirler verme gücünü kaydıracak şekilde önemli ölçüde sınırlama kararı verdi. Bu, özellikle tartışmalı doğum hakkı vatandaşlığı kararnamesinin uygulanmasını etkiledi. Kararın anayasaya uygunluğunu kesin olarak çözmese de, Yargıç Amy Coney Barrett öncülüğündeki çoğunluk kararı, yönetimin bu politikayı geniş ölçüde uygulamasına imkan tanıdı; ancak davalılara yönelik korumalar devam ediyor. Bu karar, federal politikaları engelleyen bölge mahkemelerinin aşırı yetki kullanımlarını eleştiren yürütme organı için bir zafer anlamına geliyor. Yargıç Barrett, Mahkeme’nin oybirliğiyle, Madde III’ün “dava veya çekişme” ilkesi temelinde, ihtiyati tedbirlerin sadece zarar gören davacıların özel durumunu hedeflemesi gerektiğini vurguladı; tüm etkilenmiş kişilerin zararlarından büyük ölçüde kurtarılması söz konusu değil. Mahkeme, ABD’deki yasa dışı ikamet eden veya geçici vize sahip çiftlerin çocuklarına vatandaşlık vermeyi engelleyen üç alt mahkemenin verdiği ihtiyati tedbirleri iptal etti. Çoğunluk, bu tür geniş kapsamlı hukuki tedbirleri “hukuki ve tarihsel açıdan kuşkulu” buldu ve 1789’dan beri tanınan geleneksel hukuki çareler dışında olduğunu belirtti. Sadece “nadiren” durumlarda, davacının zararını tam anlamıyla gideren evrensel bir tedbirin kabul edilebileceğini, ancak burada bu koşulun karşılanmadığını açıkladılar. Dava sırasında, dörtteenth Amendment’ın Vatandaşlık Hakkı Klası kapsamındaki anayasaya uygunluk açısından “ciddi sorular” olduğunu kabul etseler de, çoğunluk bu “önemli soruya” bu aşamada doğrudan karar vermekten kaçındı. Yargıç Barrett, bunun nihai karar değil, temel anayasal meselelerin hızlandırılmış incelemesini vaat etti. Sonuç olarak, yürütme kararı, doğum sırasında vatandaşlık hakkı kazananlar dışındaki bebekler üzerinde de uygulanabilir hale geliyor (örneğin, New Jersey, Washington gibi eyaletlerde) ve bu bölgelerde korumalar devam ediyor. Çoğunluk, bunun “kısa vadede bazı ABD doğumlu çocukların vatandaşlıktan mahrum kalacağı” anlamına geldiğini de kabul etti. Yargıç Clarence Thomas, çoğunlukla Yargıç Gorsuch’un katılımıyla, evrensel ihtiyati tedbirlerin büyük ölçüde anayasaya aykırı olduğunu, sadece hoş karşılanmadığını güçlü biçimde dile getirdi. Thomas, Vatandaşlık Klası’nın orijinalist yorumunu savundu ve “altına tabi olmak” ifadesini, yabancı vatandaşların çocuklarını dışlayan “siyasi yetki” testi olarak yorumladı. Yürütme kararnamesinin bu orijinal anlamla uyumlu olduğunu savundu ve 1898 tarihli United States v. Wong Kim Ark kararını yeniden gözden geçirmeyi önerdi. Gorsuch, Thomas’ın ülke genelinde ihtiyati tedbirler karşıtı eleştirisine katıldı, ancak doğum hakkı vatandaşlığı analizinde onunla aynı görüşte değildi. Yargıç Elena Kagan, Sotomayor ve Jackson ile birlikte muhalefet ederek, çoğunluğu “anayasal olmayan bir eylemi tam anlamıyla denetleme görevi”nden kaçınmakla suçladı ve bu durumun geniş ölçüde anayasal ihlallere karşı yargı çarelerini zayıflattığını belirtti.

Muhalefet, yürütme kararnamesini Wong Kim Ark kararı çerçevesinde “açık bir ihlal” olarak nitelendirerek, nerdeyse tüm doğum hakkı vatandaşlığının sağlandığını iddia etti. Kagan, vatandaşlık haklarının temel doğası göz önüne alındığında, geniş ihtiyati tedbirlerin gerekli olduğunu savundu ve çoğunluğun sınırlamasının “düzeltilmesi güç davalar” ve “kaos” olasılığı doğurduğunu, yeni doğanlar ve ailelerin “hukuki belirsizlikte” ve olası statüssüz kalma tehdidiyle karşı karşıya olduğunu belirtti. Usul açısından, karar doğum hakkı vatandaşlığı etrafında belirsizliği derinleştiriyor. Davacıların ve davacı eyalette yaşayanların korunması devam ederken, diğer bölgelerdeki çocuklar vatandaşlık reddiyle karşı karşıya kalacak; Mahkeme, bu meselelerin acil biçimde ele alınmaya hazır olduğunu gösteriyor. Ayrıca, ülke çapında ihtiyati tedbirlerin kısıtlanması, hukuki mücadeleleri parçalanma riskine ve farklı yargı bölgelerinde dava açma yarışına yol açabilir. Bu deneme birkaç açıdan oldukça öğreticiydi. İlk olarak, yazarın kendi önyargılarını ortaya çıkardı: evrensel ihtiyati tedbirlere pek sıcak bakmasa da, yapılan argümanlar müzakereciyi, Yargıç Kagan’ın görüşü gibi, yardımın kısıtlanmasının anayasal hakları zayıflattığını düşündürttü. Bir çocuğun bir eyalette vatandaş olup başka bir eyalette olmaması durumu garip geldi; bu, olasılıkla yasama organının müdahalesine işaret eder, yargı kısıtlamasından çok. Ancak, yapay zekanın simülasyonu farklıydı; bu da, onay önyargısının algıları nasıl şekillendirdiğine işaret etti. İkinci olarak, simüle edilen görüşler özgün sesleri yakaladı. Yargıç Thomas’ın orijinalist mantığı ve Yargıç Kagan’ın keskin retoriği, gerçek dünya tarzlarına uydu. Barrett’in tarihsel hukuk doktrini kullanımını da samimi bulduk. Bunlar, gerçek görüşlere kıyasla daha kısa ve alıntı sayısı daha az olmasına rağmen, temel argümanları ve anayasal gerekçeleri yakaladı—muhtemelen yapay zekanın sınırlamaları ve 15. 000 kelile sınırlı bilinçli özette anlatım tercihleriyle uyumlu. Üçüncü olarak, bu deneme basit ve tekrarlanabilir oldu. Davanın ilgisi ötesinde, yapay zeka az çaba ile “Derin Araştırma” kullanılarak, gerçekçi sonuçlar üretecek şekilde yönlendirildi. Bu yöntem, herhangi bir duruşma tutanaklı dava için uygulanabilir. Dördüncü olarak, keşfedilecek çok alan var. Yapay zekanın çıktıları rastgele: farklı istemler veya modeller farklı görüşler üretebilir. Ayrıca, dava özetleri veya ilgili kararlar gibi belgelerin eklenmesi sonuçları ve dağılımları etkileyebilir. Gerçek dünyada nihai karar ne olursa olsun, bu yapay zeka denemesi, yargısal akıl yürütme ve görüş yazımının nasıl şekillendirilebileceği ve simüle edilebileceği konusunda düşünce uyandırıyor. Yapay zeka geliştikçe, yalnızca önyargıların ortaya çıkarılması ya da tahminler yapmakla sınırlı kalmayıp, hukuki sürece katılımı yeniden şekillendirebilir, hukukun karmaşıklığını ve bazen öngörülemezliğini ortaya koyarak hukuk alanını dönüştürebilir.