Την περασμένη terça, έλαβα 37 προτάσεις για επερχόμενα βιβλία από 37 διαφορετικούς δημοσιογράφους, καθένας εκπροσωπώντας έναν διαφορετικό συγγραφέα. Είμαι συνεχώς ενήμερος για τον υπερβολικό αριθμό βιβλίων που κυκλοφορούν και τον περιορισμένο χώρο που διαθέτω για την κάλυψή τους, γεγονός που γίνεται ακόμη πιο δύσκολο καθώς ετοιμάζομαι για την κυκλοφορία του δικού μου βιβλίου τον Ιούλιο. Την ίδια ημέρα, εφημερίδες όπως το Chicago Sun Times και το Philadelphia Inquirer αποκάλυψαν λίστες καλοκαιρινής ανάγνωσης που περιείχαν πολλά βιβλία που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Αυτές οι λίστες ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου, χαμηλής ποιότητας καλοκαιρινού πακέτου με τίτλο The Heat Index. Σοκαριστικά, περισσότερο από το μισό των τίτλων ήταν αυταπάτες τεχνητής νοημοσύνης—για παράδειγμα, το The Longest Day του Rumaan Alam, που περιγράφεται ως «μία ακόμη έντονη αφήγηση για μια γιορτή του θερινού ηλιοστασίου που πήγε λάθος»—κάτι που θα μπορούσε εύκολα να έχει ελεγχθεί μέσω διαδικτύου. Παρ’ όλα αυτά, αυτό το βήμα παραλείφθηκε πλήρως. Δεν είναι σαφές ποιος φέρει την ευθύνη. Μετέπειτα, η 404 Media αποκάλυψε ότι και οι δύο εφημερίδες είχαν αδειοδοτήσει το πακέτο από την King Features, ένα στούντιο διανομής περιεχομένου που ανήκει στην Hearst. Φαίνεται πως το δημιουργικό προσωπικό δεν συμμετείχε στη δημιουργία ή την ανάθεση αυτού του υλικού· αντιθέτως, μια σκοτεινή φιγούρα στην κορυφή αποφάσισε να εντάξει αυτό το περιεχόμενο στη δημοσιογραφία τους, προκαλώντας πιθανώς ντροπή και απογοήτευση στους πραγματικούς εργαζόμενους. Αυτή η φιάσκο με την τεχνητή νοημοσύνη συμπίπτει με πρόσφατες απολύσεις και στις δύο εφημερίδες. Η τεχνητή νοημοσύνη θέτει σοβαρά ζητήματα εργασίας στις δημιουργικές βιομηχανίες, καθώς πολλοί από εμάς καταλαβαίνουμε ότι η γενετική τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σωστά στις δουλειές μας. Τα μηχανήματα δεν μπορούν reliably να παράγουν ακριβή στοιχεία ή να αποτυπώσουν τις αποχρώσεις—κάτι που φαίνεται πως οι επιχειρηματικοί ηγέτες που κατανέμουν προϋπολογισμούς εταιρειών δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν. Έχω γράψει παλαιότερα για το παράδοξο που δημιουργεί η υπερβολική έκδοση βιβλίων ενώ η κάλυψη, ιδίως των τεχνών, ταυτόχρονα μειώνεται (πάντα ευχαριστώ για πλατφόρμες όπως το Lit Hub!).

Σχεδόν όλα αυτά τα βιβλία δημιουργούνται, επιμελούνται και εκδίδονται με προσοχή, έτσι ώστε η προβολή ενός από αυτά μέσα σε έναν ανταγωνισμό που γίνεται όλο και πιο σκληρός είναι ήδη δύσκολη—όχι όμως και όταν ανταγωνίζεσαι φανταστικούς τίτλους. Έχω επίσης περιγράψει την επίπονη προσπάθεια που καταβάλλω για να δημιουργήσω λίστες βιβλίων για διάφορα μέσα ενημέρωσης. Οι λίστες βιβλίων είναι αυτήν τη στιγμή η πιο δημοφιλής μορφή κριτικής βιβλίων, και τις λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου. Η δημιουργία μιας λίστας περιλαμβάνει πολλούς παράγοντες: την καλύτερη επιλογή βιβλίων, την ποικιλομορφία σε θέματα, ύφος, υπόβαθρο συγγραφέα, μέγεθος εκδότη και γενική ελκυστικότητα. Ζυγίζω προσεκτικά αυτά τα στοιχεία για να παράγω ισορροπημένες λίστες που αντικατοπτρίζουν τόσο τα γούστα μου όσο και τη φωνή του μέσου. Διόλου δεν πιστεύω ότι το ChatGPT ή παρόμοια τεχνητά συστήματα μπορούν να αναπαράγουν αυτήν τη διακριτική κρίση, και τώρα είναι ευθύνη των μέσων ενημέρωσης και των αναγνωστών να αναγνωρίσουν την αξία αυτής της εργασίας. Πρόσφατα, σε ένα πάρτι, ζήτησα από μια μυθιστοριογράφο συμβουλές καθώς αντιμετώπιζα τους τελευταίους δύο μήνες πριν το λανσάρισμα του βιβλίου μου. Η ωμή της απάντηση: «Σύνηθισε να νιώθεις άσχημα. » Αν και πιθανώς υπερβολική για χιούμορ, οι τελευταίοι μήνες πριν από την έκδοση είναι πραγματικά αγχωτικοί—το βιβλίο βρίσκεται στον τυπογράφο χωρίς περιθώριο για αλλαγές, και οι συγγραφείς χάνουν τον έλεγχο σε πολλά σημεία, συχνά οδηγώντας σε αγχώδεις αναρτήσεις στα κοινωνικά μέσα. Ανυπομονώ για τις καλοκαιρινές προεπισκοπήσεις που ενδεχομένως θα αναφέρουν και το δικό μου βιβλίο· δυστυχώς, ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί. Η λίστα καλοκαιρινής ανάγνωσης της King Features και το ευρύτερο πακέτο περιεχομένου τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο φέρεται να δεν υπεβλήθη σε ανθρώπινο έλεγχο, αποτελούν μια νέα προσβολή από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης σε αυτούς που εκτιμούν το γραπτό λόγο. Προκαλούν δυσφήμιση στους δημοσιογράφους που επιμένουν στην αλήθεια, στους συγγραφείς που αναζητούν κάλυψη, στους κριτικούς βιβλίων, στους επαγγελματίες του εκδοτικού χώρου και, πάνω απ’ όλα, στους αναγνώστες.